Gatunek wytępionego dzikiego konia. Niegdyś zamieszkiwał lasy Europy. Uważany jest przez niektórych za przodka konia domowego. Tarpany przez wiele lat były prześladowane ponieważ miły smaczne mięso. Ich skóry również były bardzo przydatne. Ostatnie stada utrzymały sie do końca XIX wieku na stepach ukraińskich. Ostatni tarpan zmarł w niewoli w 1887r.
Był to mały koń mający w kłębie ok 130 cm, o myszatej sierści, z ciemną wyraźną pręgą na grzbiecie. Grzywę miał stojącą i krótką, a ogon również krótki i ciemny. Były to konie płochliwe, trudne do oswojenia. Były bardzo szybkie i zwinne. Potrafiły dobrze bronić się przed drapieżnikami. Stada liczyły od kilku do kilkunastu sztuk. Tarpany były odporne na choroby i niskie temperatury. W 1936 r. pojawiły się próby odtworzenia rasy w Puszczy Białowieskiej. Użyto do tego koników polskich i rasy jak najbardziej pierwotne. W wyniku krzyżówek otrzymano konia podobnego do tarpana, ale Niemcy podczas II wojny światowej wywieźli najcenniejsze okazy. Do dziś na Mazurach trwają próby odtworzenia rasy.
