Rasa konia zimnokrwistego, wywodzi się od prymitywnego fińskiego Kleppera. W połowie ubiegłego stulecia zaczęto doskonalić tą rasę, która z wyglądu była mało atrakcyjna, ale chętna do pracy. Krzyżowano je z różnymi rasami. Od roku 1930 selekcja prowadzona jest według ściśle określonych cech użytkowych.
Koń fiński jest muskularny, krępy. Ma masywna głowę, krótką szyję. Zad ma mocno umięśniony, ścięty, ogon nisko osadzony. Kończyny ma solidne z małymi szczotkami pęcinowymi. Ma duże zdrowe kopyta. Osiąga wysokość ok. 155-160 cm. Najczęstsze umaszczenie to kasztanowate z jasną grzywą i ogonem, rzadziej gniade oraz kare. Kon fiński na bujną grzywę oraz ogon. Koń ten ma dobre cechy wierchowe, oraz predyspozycje do kłusa. Uważany za najszybszego zimnokrwistego konia na świecie. W Finlandii wykorzystywany jest do wyścigów kłusaków. Ma spokojne usposobienie oraz chęć do pracy.
