Koń półkrwi angloarabskiej który był hodowany w południowej i południowo-wschodniej Polsce. Rasa ta oznaczana jest symbolem m. XO.
Konie w linii żeńskiej wywodzą się od koników polskich. Początki rasy wywodzą się z dzisiejszej Lubelszczyzny. Szczególny wkład ma tutaj stadnina w Janowie Podlaskim. Możemy wyróżnić cztery odmiany konia małopolskiego: kielecka, lubelska, sądecka oraz dąbrowsko-tarnowska.
Charakteryzuje je lekkość chodu, posłuszeństwo i temperament. Koń małopolski osiąga w kłębie 150 – 155 cm. Ma małą głowę, oraz duże oczy, długą szyję, zad lekko ścięty. Ogon i grzywa długie, nie powinny być podcinane. Najczęściej spotyka się umaszczenie gniade. Konie te mają łagodny charakter, są chętne do pracy, posłuszne i inteligentne. Od wojskowych przodków odziedziczyły odwagę. Są łatwe w hodowli, nie wymagają jakiegoś specjalnego żywienia, cieszą się dobrym zdrowiem. Konie małopolskie są świetnymi końmi wierzchowymi. Nadają się również do jazdy rekreacyjnej. Mogą być one być także używane jako konie pociągowe do bryczek i dorożek.
